De brand

We hadden een patatauto en die liep op propaangas. Hij moest bij de pomp gevuld worden, want dat was goedkoper dan flessengas.
Op een keer ging ik tanken, maar vergat het vuur uit te doen. Ik was bij de pomp en de pompbediende ging de slang aankoppelen en zette er even een stuk hout tussen. Maar de leiding was niet afgesloten. Het gas ging de tank in, stroomde eruit, door de waakvlam ging het ontploffen en toen vloog de verkoopwagen in brand. Het was een grote brand bij BIM: een paar pompen en de gevel waren verbrand. 
De brandweer kwam erbij. Dat was wat. De jongen die bij de pomp stond werd op staande voet ontslagen en dat was oneerlijk. 
De politie is wel tien keer bij ons geweest om te vragen hoe dat kon. Alsmaar hetzelfde vroeg hij, want als wij eens wat anders vertelden, vroeg hij dat maar weer. 
De BIM was er 's middags met de deurwaarder om te zeggen dat ik de kosten moest betalen, maar ik ging er niet mee akkoord en dus hebben we er een rechtzaak van gemaakt.
De verzekering van ons was ook niet thuis. We moesten het zelf maar uitzoeken. Maar ik had geluk dat de dochter van onze buurvrouw met een verzekeringsman, die op een kantoor in Den Haag werkte, getrouwd was. Die heeft ons geholpen, anders hadden we overal de schuld van gekregen. Het bedrag was namelijk 175.000 gulden. 
We gingen dus voor de rechter. We hadden geluk dat de pompbediende op staande voet ontslagen was, omdat hij niet goed gehandeld had. Met hulp van buurmans schoonzoon kostte het alleen maar de verkoopwagen. 
De verzekering betaalde de advocaat, die het voor ons goed uitgezocht had. Het was de eerste keer bij de verzekering dat zoiets gebeurde en de tegenpartij had ook een advocaat. 
De rechter heeft beslist dat wij elk onze kosten moesten betalen. Dat was een geluk voor ons, anders was ik alles kwijt geweest en had ik niets meer gehad dan schulden. Daar lachten wij toen om. 
Dus het is goed voor ons afgelopen.

Koendert de Groot uit Smilde

Het leven geschreven

Ik ben geboren en getogen in Grolloo. Mijn vader en moeder hadden een hele grote boerderij in Grolloo. Ons gezin bestond uit zes kinderen, waarvan 4 zonen en 2 dochters.

Het was altijd hard werken van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. 
We hadden een gemengd bedrijf. Er waren koeien, schapen, varkens en paarden. Mijn moeder zorgde voor de varkens. Toen wij veertien jaar waren, moesten wij helpen op de boerderij. We verbouwden aardappels, maar ook waterknollen en suikerbiet.

Maar na het werken was er ook nog tijd voor een spelletje of uitgaan met vrienden en vriendinnen. We zaten op voetballen, dan moest je overal heen voor competitie. 
Na het uitgaan vertelde iedereen zijn verhaal, want we hadden allemaal wel wat leuks beleefd.

Op een avond vroegen mijn vader en moeder wie de boerderij wilde overnemen. Toen werd het even stil in de kamer, want niemand wou het overnemen. Veel hadden al een baantje en ik was nog te jong. Mijn vader zei toen dat hij alleen ook niet verder wilde. Er kwam een boeldag en alles werd onder de hamer verkocht.

Mijn vader vond weer werk bij het Waterschap in Rolde. Daar heeft hij nog vier jaar gewerkt, toen zijn ze verhuisd naar een bejaardenwoning in Rolde.

Lucas Oosting uit Hijken

Het leven kan mooi zijn

Het leven kan mooi zijn, maar je moet het wél zien.

Als je veel verdriet hebt gehad 
en je veel hebt meegemaakt, 
dan kan het moeite kosten 
om het mooie van het leven weer te zien.

Als je veel leest over het leven, leer je daar van.

Het is moeilijk om het positieve van het leven weer te ontdekken… 
Maar het is de moeite waard om het te zien.

Het geeft je weer zin om verder te gaan.
Dan kun je weer genieten van het leven. 
Want het leven kan mooi zijn.

Gerrie 
Amersfoort, februari 2004

Het leven is een berg sneeuw

Het leven is als een berg sneeuw die door de zon beschenen wordt.

In de ochtend doet de zon de sneeuw smelten, zoals het leven dat zich aanmeldt om geboren te worden.

Het leven begint als een kalm beekje dat zijn weg zoekt naar de rivier, om, daar aangekomen, voort te snellen naar de waterval van ons bestaan.

In de zee aangekomen, na een lange tocht, lijkt het zich te mengen met het zeewater.

Maar schijn bedriegt.

De zee van ons leven kan woest zijn: de hoge golven spatten wel eens tegen de rotsen.

Maar de zee kan ons ook liefde geven, 
zodat wij door kunnen gaan met ons bestaan.

Het leven geschreven
door Rein 
Amersfoort, februari 2004