Het leven geschreven

Ik ben begonnen met lezen en schrijven op de lagere school. 
Met boom roos vis en dat ging best goed. 
Op een dag kreeg ik mijn werk mee naar huis. 
Ik trots naar mijn vader om mijn werk te laten zien. 
Mijn vader werd boos, want zijn zoon kon iets wat hij niet kon. 
Dat was voor mij niet zo goed. 
Want ik ben toen gestopt met mij te ontwikkelen op het lees- en schrijfgebied. 
Maar nu ben ik 32 en heb ik er wel weer zin in. 
Om het op te pakken waar ik gestopt ben. 
Het gaat best goed met lezen. 
En nu nog het schrijven.

J. Talsma

Het leven geschreven

Er kwam een man bij mijn ouders praten en die man heette meneer Koop. Hij kwam om over werk bij CEWACO te praten en hoe dat allemaal ging. 
In augustus begon ik bij CEWACO te werken en in oktober ben ik in vaste dienst gekomen. Ik moest eerst twee maanden op proef werken. Dat was in 1976. 
Ik was toen aanstekers aan het inpakken. Ik heb heel veel aanstekers ingepakt.

Er was toen ook een fietsenafdeling en daar was Lucas wielen aan het spannen en richten. De anderen waren ook wielen aan het spaken. 
En Lucas zwaaide af en toe naar mij. Dat vond ik wel leuk. 
Ze gingen vroeger altijd zwemmen en dan gingen ze naar de Timp toe.
Lucas wou voor het C-diploma zwemmen, maar dat mocht toen niet meer. 
De afdelingen waren allemaal apart.

Ik kwam een keer aanstekers ophalen en de baas zei toen tegen mij, dat ik bij hem op de afdeling kwam te werken. Ik ga altijd met plezier naar het werk toe. Eerder was het gezellig, maar nu wordt het een beetje strenger.

Ik heb Lucas toen beter leren kennen. Hij gaf een briefje met zijn adres en telefoonnummer aan mij. Hij kwam ook op bezoek bij mijn ouders en toen leerden we elkaar beter kennen en is de verkering begonnen. 
En nu zijn we al bijna 19 jaar getrouwd.

Anna Oosting-Post uit Hijken

Mijn leven

Ik ben opgegroeid in De Beekhoek, een wijk in Losser, Twente. 
Daar heb ik acht jaar lagere school gehad. De laatste twee jaren was ik vaker thuis dan op school, omdat mijn moeder veel ziek was. Ik ben de oudste van zes kinderen en moest dus thuis blijven om het huishouden te doen. 
Mijn vader werkte in Hengelo en moest veel overwerken, want we konden het geld goed gebruiken. Het was armoe troef bij ons thuis. 
Op mijn veertiende ben ik gaan werken in de confectie, achter de naaimachine. Later ging ik naar de fabriek, naar de spoelerij, om draadjes vast te maken met een machientje. 
Op mijn negentiende ben ik na drie jaar verkering getrouwd. 
Ik heb 9 kinderen gekregen. 
Samen met mijn man hadden we een vishandel voor tropische vissen, aquariumvissen en alles wat daarbij hoort.

Op mijn 52e jaar ben ik weduwe geworden.

Eerst heb ik een jaar niets gedaan. Door veel gezeur van mijn kinderen dat ik iets moest gaan doen om buiten de deur te komen, ben ik met vrijwilligerswerk begonnen. Dat beviel niet omdat ik me een slaaf voelde van het werkend personeel. 
Na veel gezeur van mijn dochter ben ik bij de ouderenbond gegaan, dat vond ik eerst ook niets. Toen er een nieuwe voorzitter kwam begon ik interesse te krijgen. Dit doe ik nu nog.

Omdat ik vanwege rugklachten geen fysiogym meer mocht doen, ging ik wat anders zoeken voor mijn vrije tijd. In de Dinkellander, een Lossers krantje, kwam ik een stukje tegen over cursussen in het buurthuis De Muchte. Eerst ben ik op naailes gegaan, daarna heb ik een tuincursus gevolgd.

Hierna heb ik gekeken welke cursus ik nog meer kon gaan doen. Engels leek me wel leuk, omdat ik ondertussen ook nog eens een computer had gekregen. Daar kon ik echter niets mee. Dus maar een typcursus op de computer laten zetten en maar oefenen. 
Het Engels gaat een beetje, maar is wel leuk. 
Nu zit ik op Nederlandse les, en dat is moeilijker dan ik dacht, dat Nederlands. 
Ik wil graag leren notulen maken en daar ben ik onder andere mee bezig te leren.

Zonder naam, uit Losser

Vriendelijke mensen en donkere dagen

De donkere dagen staan weer voor de deur. 
Het wordt al vroeg donker.

De mensen maken hun huis gezellig.
Ze hangen kerstverlichting aan de muren,
de tuinen zien er ook mooi uit.

Als je door de straten rijdt zie je overal lichtjes.

Het lijkt net of de wereld verandert:
de mensen zijn zo uitgelaten.

De kerst is voor mij een stukje verlichting.
De mensen zijn zo anders.

Het lijkt net of je op een groot kerstbal zit.

Jan

Familie en vrienden

Eigenlijk hou ik niet van de donkere dagen. Ik vind lange dagen met veel zon veel mooier. 
Maar de donkere dagen kunnen heel gezellig zijn met je familie en vrienden. 
En vooral met de kerstdagen. 
Ik voel me erg gelukkig wanneer ik met mijn kinderen en vrienden de kerst kan vieren. 
En vooral de kerstmisdienst vind ik erg mooi.

Petri Cornelissen