Mijn hartenwens

Wij hadden besloten om eindelijk onze stem te laten horen.
Samen met de cursisten en de docenten.
Op school hadden we besloten om eindelijk de poort van de geletterdheid te bestormen, omdat je als laaggeletterde geen toegang kreeg tot de stad.
Met spandoeken gingen wij naar de poort en vroegen of wij ook de stad in mochten. 
'Nee,' zei de soldaat, 'deze stad is alleen voor degene die kunnen lezen en schrijven.' De poort bleef gesloten voor ons. 
Verdrietig gingen we heen om na een paar jaar weer voor de poort te staan, met boeken en diploma's in onze handen.
Nu ging de poort wel voor ons open.
We konden onze ogen niet geloven.
Wij gingen door die poort naar binnen en kwamen op een Groot Plein. Er stond een paal midden op het plein die de weg wees: kennis, boeken, sport, rekenen en universiteit.
Ik liep in de richting van de boeken.
Al gauw kwam ik in een straat met aan beide kanten boekenwinkels.
Bij een van de winkels stond de deur open. Een man achter een bureau wenkte mij naar binnen. Het was een mix van een schrijver en een tovenaar. 
'Als jij de goede boeken weet te vinden, laat ik jouw hartenwens uitkomen,' zei de man. Ik vroeg mij af of hij die kon weten.
Er stond een ladder tegen een muur van boeken. Ik klom op de ladder tot aan het plafond en pakte een rood boek. Toen liet ik me zakken en pakte een blauw boek. 
'Pas op,' riep de man, 'dat wordt nog onze dood.' 
In de hoek van de winkel zag ik een zwart oud boek. Het zat onder het stof. 
'Je hebt het goed gedaan,' zei de man. 'Het rode boek is het boek van de passie. Dat pakt iedereen en het blauwe boek is het boek van het leven. Het zwarte boek is het boek van de kennis, die zowel goed als kwaad kan zijn.' 
Hij sprak tegen mij: 'Alles wat je zegt is al ontelbare keren gezegd. Alles wat je schrijft is al ontelbare keren geschreven. Alles herhaalt zich zoals de golven op het strand.' 
Hij pakte een boek en gaf het aan mij. De man zei me goedendag en ik stond weer buiten. 
Toen ik het boek opendeed, waren de bladzijden niet beschreven. 
Nu wist ik dat de man precies wist wat mijn hartenwens was. 
Dit wordt mijn boek, hier zal ik in schrijven.

W.Pedro

Een nieuwe woning

Ik wil graag verhuizen. Waar ik nu woon voel ik me niet op mijn gemak. Ik heb altijd last van mijn bovenburen.
Ik kan mijn balkon niet gebruiken, ze gooien altijd vies water op mijn balkon en zelfs gaan ze tapijten met bleekwater wassen of modderkleding als ze nar het strand zijn geweest.

De laatste keer was het zo erg dat ik er de politie bij moest halen. Sinds die dagen is het nog erger geworden. De buurman dreigt ons te vermoorden en ze lopen te stampen in het huis. Het is zo irriterend.

In Amsterdam is het zo moeilijk om een huis te krijgen. Van meldpunt Politie en de Woningbouwvereniging moet ik van daar verhuizen. Ik heb wel een medische verklaring gekregen om te verhuizen, nu kijken of het lukt om in 2007 en nieuwbouw-woning te krijgen.

Chittra

Het bekende verhaal

Als het jaar zijn einde nadert, komt altijd de welbekende vraag:
"Heb jij nog goede voornemens voor het komende jaar?"
Nou, ik heb zelf wel goede voornemens, dat denk ik tenminste.
Zal ik ze even voor je opnoemen? Oké.

1= Mensen laten uitpraten
2= Niet zo snel de pan uitflippen
3= Goed luisteren naar andere mensen
4= Iets minder eigenwijs zijn

Nou mensen, ik ga nu stoppen want ik weet niets meer te schrijven. 

Doei 
Groetjes van

Claudia Giard

Positief denken

We realiseren ons niet hoe onze gedachten ons kunnen beïnvloeden. 
Zo ook de negatieve gedachten. Bijvoorbeeld:
Ik ben niet goed genoeg, ik kan het niet, die persoon is niet goed genoeg, ik ben slecht, de ander is slecht, het is voor mij niet weggelegd. Daardoor blokkeren we onszelf en creëren we een slecht zelfbeeld.

Mijn boodschap is, leren positief te denken, probeer elke negatieve gedachte om te draaien naar een positieve gedachte. 
Hoe moeilijk dat ook is!

Zie het als een mistwolk, je weet dat het daarachter heel helder is. Dus concentreer je daarop. In plaats van die kleine mistwolk, probeer je elke dag drie positieve dingen voor jezelf te doen. Schrijf ze op, het liefst op een plaats waar je het goed kan zien. 
Geef niet op, zet door! Je zult zien dat jouw jaar niet meer stuk kan.

Succes, je kan het, houd vol!
Optimistisch… ja zeker!

Harold

Putten

In 2007 ga ik met moeder (Carin) en tante (Henny), een weekend naar Putten. Daar gaan wij in een huisje op de Veluwe. Het park heet Heihaas, het is een klein park met 100 huisjes, één winkeltje, één receptiehuis, een zwembad plus sauna.

In totaal gaan wij 4 dagen dus 3 nachten. De eerste dag vrijdag dus, gaan moeder en ik (Jelle) naar station Amsterdam Zuid, daar pakken wij de trein naar station Amersfoort. In Amersfoort staat mijn tante te wachten, en nu kunnen we met de volgende trein mee. Aangekomen op station Putten, moet één van ons kijken waar we naar toe moeten, voor het Heihaaspark.

Weten jullie waarom het een leuke gebeurtenis is?
Omdat het nooit eerder gebeurd is.

Jelle Bakker