Een mislukte vakantie op de Caraïbische Eilanden

Het begon al slecht. We kregen de koffers niet dicht. Bovendien was de taxi te laat, waardoor we een trein later moesten nemen. Door een defect aan de bovenleiding kwam de trein 2 uur te laat aan. Gelukkig dat we te vroeg waren vertrokken.
We konden nog net het vliegtuig naar de Caraïbische Eilanden pakken.
Eenmaal in de lucht bleek het vliegtuig gekaapt door mensen die het vliegtuig dwongen naar Algerije te vliegen.
We hebben daar ruim 40 uur in de hitte van zo'n 45 graden gestaan zonder eten of drinken.
Toen de kapers waren overmeesterd, vlogen we richting onze vakantiebestemming. Maar op het vliegveld aangekomen, was er geen vervoer naar de boot, behalve een fietstaxi. Deze bracht ons met onze koffers weg, maar wat een pech: hij kreeg twee lekke banden. Gelukkig had hij sterke vloeitjes waarmee hij de banden kon plakken.
Bij de boot aangekomen hadden we een hut onderin, vlakbij de machinekamer. Het water was lauw, wat wel lekker was met douchen. Het zwembad stonk sterk naar de chloor. En de dansavond was alleen voor gehandicapten.
Nadat we enige tijd de haven uit waren gevaren, hoorden we aan een alarmsignaal dat het schip zinkende was. We grepen wat van belang was, pakten een zwemvest en sprongen overboord. Nadat we enige dagen op zee hadden gedreven, werden we opgepakt door de kustwacht.
Het was een genot eindelijk weer eens een normaal mens te ontmoeten. Het roer van de kustwachtboot sloeg los, waardoor we met grote snelheid op de kade botsten. 
Toen ik bijkwam lag ik in het ziekenhuis. Dat wordt een ingrijpende operatie, zei de dokter: een nieuwe neus, twee gebroken armen en benen. Ik zei dat ik goed verzekerd was, maar die dokter zei: 'We werken alleen contant.' Gelukkig had ik een reis- en kredietbrief van de ANWB, dus liep alles nog goed af.

Theo Kleer

Vakantie in Dallas

Hallo Sylvia,
Nog bedankt dat je ons naar Schiphol hebt gebracht. Op Schiphol ging alles goed. Toen wij in Washington aankwamen, hadden wij nog 4 uur over om over te stappen. Maar de koffers waren niet aangekomen.
Na veel praten vertelden ze ons dat ze doorgestuurd waren.
Je weet, dat wij er altijd ± 18 uur over doen om naar Dallas te komen.
In Washington was het vliegtuig 6 uur te laat. We zijn met een andere vlucht naar Atlanta gevlogen. Weer een andere vlucht naar Memphis en toen naar Dallas. In Memphis zo'n kleine 8 uur wachten.
Toen in Dallas waren wij al 28 uur onderweg, sinds wij van Schiphol vertrokken.
Maar gelukkig was Rob al op het vliegveld, nog twee uur met de auto en toen waren we bij Rob en Chijrel.
Na even bijgekomen te zijn en bijgepraat te hebben, zijn we gaan slapen en daar hadden we geen minuut voor nodig.
We hopen dat terugreis vlotter gaat.
Groetjes, Jan en Janny

Jan Tebrugge

Voorproefje

De temperatuur is behaaglijk; het is zo'n vier-, vijfentwintig graden.
Ik spreid mijn badlaken uit.
Met een opgepropt kussentje en mijn handen gevouwen onder mijn hoofd ga ik op mijn buik liggen.
Het licht is fel en te scherp voor mijn ogen, dus doe ik deze dicht.
Achter mij hoor ik de branding, golven slaan op het strand.
Ik glimlach, want na een grote golf hoor ik zo'n klein 'naplatsje' waar je nat van wordt, omdat je de grote golf hebt ontweken en niet op het narollertje gerekend had.
In gedachten laat ik links en rechts het strand de revue passeren, dit is verlaten.
Voor mij zie ik de witte duinen met hun groene helmkoppen die zacht heen en weer wuiven.
Ik knijp mijn ogen nog steviger dicht, het wit lijkt pijn te doen.
In de verte hoor ik meeuwen krijsen, ik ontspan en soes weg.
Plots schrik ik op uit mijn roesje; een meeuw scheert met gekrijs over mij heen.
Ik vertik het helemaal in de werkelijkheid terug te komen.
Ik heb mezelf beloofd minimaal een uur de wereld buiten te sluiten.
Dus soes ik weer weg op het geluid van de golven en val weg in een diepe ontspannende slaap.

Een harde klik.
Ik schrik weer op; het is donker, maar nog behaaglijk warm.
Het is tijd mij om te draaien, maar ik heb geen zin.
Ik lig nog zo heerlijk en val weer in slaap totdat ik rillend wakker word en de harde wind hoor loeien.
De koude werkelijkheid; mijn droomvakantie is voorbij.
Het is maart.
Niks Texel met zijn mooie stranden, de Slufter en de Muy met de mooie natuur.
Het was maar een voorproefje.
Ik kom overeind, duw de zonnehemel omhoog en trek mijn badjas aan.
Voordat ik naar beneden ga haal ik de CD met Waddengeluiden uit de CD-speler en tot het volgende, kunstmatige zonnebad stop ik deze in het hoesje.
Zo geniet ik tot de echte vakantie op het prachtige eiland Texel.

Elly

Vakantie op de camping

Ik ben nog nooit op vakantie geweest, omdat ik niet in een vliegtuig durf.
Dus gingen we naar de camping, want je moet toch iets voor de kinderen.
Ik vond er zelf niets aan, omdat je niet lezen en schrijven kunt.
Dan ging je maar naar de kantine.
Had ik toen lezen en schrijven gekund, dan had ik me niet zo gauw verveeld, dan was de vakantie ook mooi geweest.
Maar nu ik naar school ga, kan ik lezen en kan ik mijn kleinkinderen een verhaaltje voorlezen.

Ruurd Stinissen